Corona

Alles is anders. Hebt u nu ook zo’n onwerkelijk gevoel? In één keer staat Nederland op zijn kop.

Het voelt, denk ik, maar ik heb gelukkig geen ervaring daarin, een beetje als oorlog. Er zijn slachtoffers, er is vrees voor veel meer slachtoffers en zowel het goede (zorg voor elkaar) als het slechte (ikke, ikke, ikke en maar hamsteren) komt in mensen boven. Het dagelijks leven staat op zijn kop. Normaal gesproken zit ik op werkdagen op kantoor, omringd door lieve collega’s. Nu zit ik thuis te werken. En al zou ik naar kantoor gaan, dan zit ik nog alleen. Ook die lieve collega’s werken vanuit huis. We doen dat allemaal wel vaker, en u ook waarschijnlijk, maar nog nooit zo collectief. Zo test het coronavirus ook de capaciteit van onze ICT-infrastructuur. Voorlopig gaat dat goed.

Zo’n virus zorgt ook voor relativering. Normaal gesproken maken we ons in dit land verschrikkelijk druk om allerlei zaken die nu ineens niet meer belangrijk zijn. Niet omdat die andere zaken niet meer belangrijk zijn, maar de langetermijnzorgen over terrorisme, stikstof, klimaat en de oorlog in Syrië zijn even verdrongen door één kortetermijnzorg. Alle zorgen zijn nu coronagerelateerd. En sommige van die zorgen gaan nog lang effect hebben. Ook voor klanten van het verzekeringsbedrijf.

Om één voorbeeld te noemen: dank zij jarenlang stijgende beurskoersen waren veel beleggingsverzekeringen (die lang niet meer zoveel nieuw gesloten worden, maar er nog in grote getale zijn) langzaam uit het dal geklommen. Maar de beleggingsverzekering waarmee een paar weken geleden de hypotheekschuld nog grotendeels kon worden afgelost, is nu ongeveer de helft van de waarde kwijt geraakt. Vette pech dus ook voor degenen die een ‘beschikbare-premie-pensioenregeling’ hebben en die de komende periode met pensioen gaan. Natuurlijk: je kunt wat uitstellen in de hoop op betere tijden, maar daarmee maak je het verlies niet ongedaan. Voor pensioenfondsen is de situatie ook dramatisch, maar ach, de schatkist is gevuld, er komt een verkiezingsjaar aan, dus Koolmees vindt wel weer een oplossing dat er komend jaar niet gekort wordt. (Ja, nee, nu echt, echt, echt voor de laatste keer…) Het is de vraag of de overheid dan ook iets bedenkt voor degenen met een particulier verzekerd pensioen. Ik heb mijn twijfels.

Onzekerheden genoeg. Iedereen die dacht dat het verzekeringsbedrijf zekerheid kan bieden, heeft opnieuw de les geleerd. Verzekeren biedt geen zekerheid. Verzekeren biedt hooguit (enige) financiële compensatie.

Mooi wat Bruno Bruins zei: ‘Dit raakt ons allemaal. Daarom deze boodschap: Nederlanders, let een beetje op elkaar.’ Laten we dat maar doen.