Bestuurders moeten vaker naar voetbal gaan

Natuurlijk staat de klant centraal. Wie moet je anders ‘uitnutten’?

Enkele Rotterdamse bouwvakkers die aan het werk waren aan een klus in Amsterdam zijn van het werk gehaald. De reden: zij hadden hoog aan het gebouw een Feyenoordvlag opgehangen. Een geintje, lijkt mij. Maar iemand aan de top kon het niet waarderen. De jongens zijn niet ontslagen, maar wel van de klus gehaald. Dat lijkt mij geen verstandig bestuur.

Om te beginnen is het flauw. Een geintje moet kunnen. Voor Feyenoordfans valt dit seizoen, zoals de meeste seizoenen, toch al zo weinig te lachen. Elke Feyenoordfan weet: Feyenoordfan ben je niet voor je plezier. Zo’n vlag is dus al gauw een schaars hoogtepuntje voor een fan, die weet dat zijn club voetballend kansloos is in Amsterdam.

Belangrijker is dat je Rotterdammers wel kunt wegsturen van een bouwklus, maar wat is je alternatief? Amsterdammers? Ik weet niet of u ooit de bouw van de Noord-Zuidlijn en de verbouwing van het Centraal Station in Amsterdam gevolgd hebt, maar dat zijn toch klussen waar geen einde aan schijnt te komen. Terwijl ze in Rotterdam bij wijze van spreken tijdens de lunchpauze een nieuw station neerzetten.

Kortom: een domme beslissing. Genomen door bestuurders die kennelijk in een andere werkelijkheid leven, losgezongen zijn van de werkelijkheid van alledag. Dat soort bestuurders kom je vaker tegen. Ook in de financiële sector. Nu wil ik het Jeroen van der Veer niet kwalijk nemen dat hij geen flauw idee heeft van de salarissen in de eredivisie en in de eerste divisie (pardon: Jupiler League). Voetbal is zijn sport niet. Maar als eredivisiesalarissen de norm zouden moeten zijn, dan kan Ralph Hamers nog een flinke teruggang in salaris en bonus verwachten.

Het losgezongen zijn van de werkelijkheid lijkt mij een groter probleem. Wetenschappelijke onderzoeken wijzen steevast uit dat op dat niveau salarisverhogingen niet tot beter bestuur leiden. Ook het argument dat de ‘beste mensen’ – en ik vermoed dat daar vooral de ‘beste mannen’ mee worden bedoeld – anders naar het buitenland vertrekken, is nooit aangetoond. Over die wetenschappelijke onderzoeken hoor je deze bestuurders nooit. Er wordt geschermd met vergelijkingslijstjes met niet-vergelijkbare bedrijven, waarbij haasje-over wordt gespeeld, omdat niemand onderaan wil staan. Elitair narcisme in een zichzelf versterkende graaicultuur.

Het zou mooi zijn als er van die vergelijkingslijstjes zouden komen voor integriteit en klantvriendelijkheid bij financiële instellingen. Gisteren besloot ING niet alleen de voorgenomen salarisverhoging van de CEO te schrappen, maar moest het ook bekend maken dat het vele miljoenen moet reserveren omdat aan Spaanse hypotheekklanten onrechtmatig hoge kosten in rekening zijn gebracht.