Meet het Kifid met meer maten?

Het Kifid lijkt een klacht over een bank eerder niet-ontvankelijk te verklaren dan een klacht over een verzekeraar. Maar waar is dat dan op gebaseerd?
Vorige maand nam het Kifid een klacht niet in behandeling omdat de klager geen consument was, nu hij ‘een ondernemingsactiviteit’ uitoefende. Maar wat vindt het Kifid dan een ondernemingsactiviteit? Het Kifid lijkt met twee maten te meten.

Het ging om een klacht van een consument (in zijn uitspraak noemt het Kifid zelf de klager toch consequent ‘Consument’) die een hypothecaire geldlening van € 130.000,- heeft gesloten voor de aankoop van een tweede woning. Die woning was bedoeld voor vakanties en periodieke verhuur. De laatste jaren was van die vakanties niet zoveel gekomen en werd de woning steeds voor kortere of langere tijd verhuurd. Het Kifid verklaart de klacht niet-ontvankelijk. Want: financiering voor een belegging in onroerend goed is een ‘ondernemersactiviteit’. Het Kifid verwijst daarbij naar de definitie van het begrip Consument in zijn (toenmalig) reglement: Consument: De afnemer van een Financiële dienst, indien en voor zover die afnemer een natuurlijk persoon is die niet handelt in de uitoefening van een beroep of bedrijf.

Mijn vraag is natuurlijk: is een tweede woning nu echt een ondernemersactiviteit? Zeker met de lage rentestanden zijn er steeds meer particulieren die als belegging een tweede woning kopen, al dan niet mede voor vakanties en verhuur. Vindt het Kifid dat dan steeds ‘ondernemersactiviteiten’? Het lijkt er op dat het antwoord op die vraag ontkennend is, want bij twee eerdere uitspraken over verhuurde (vakantie)woningen behandelde het Kifid de klacht wel gewoon. Bij één van die eerdere uitspraken ging het om de verzekering van een permanent verhuurde (vakantie)woning (uitspraak 2017-083). Bij de andere uitspraak, ging het zelfs om de verzekering van ten minste zes (!) vakantiewoningen van één klant (uitspraak 2015-130).  Maar als het Kifid zes vakantiewoningen niet als ‘ondernemersactiviteit’ beschouwt: waarom de tweede woning van deze klager dan wel? Voor de goede orde: bij alle genoemde uitspraken gold dezelfde omschrijving voor het begrip Consument.

Het enige opmerkelijke verschil tussen de drie genoemde uitspraken, ligt niet aan de kant van de klager, maar aan de kant van de financiëledienstverlener. In de uitspraak die het Kifid niet wil behandelen, gaat het om een bank. De klachten die Kifid wél behandelt, gaan over een verzekeraar. Daarmee wekt het Kifid de schijn dat het met verschillende maten meet, waarbij klachten tegenover verzekeraars (en verzekeringsbemiddelaars?) eerder ontvankelijk zijn, dan klachten tegenover banken. Dat lijkt willekeur en heeft niets met de omschrijving van het begrip Consument te maken.

Nadere uitleg door het Kifid lijkt op zijn plaats.