Minder complexe producten? Simpel te realiseren.

Eén van de grootste problemen van de financiële dienstverlening is de complexiteit van veel financiële producten. Op de voet gevolgd door een tweede probleem: de gemiddelde klant heeft er ook geen zin in zich daar eens fatsoenlijk in te verdiepen. Gevolgd door het derde probleem: klanten beslissen uiteindelijk niet op rationele gronden, maar vooral op emotionele gronden. Vriend en vijand zijn het over deze problemen wel eens. Ga dat nou maar oplossen. Een deel van de oplossing lijkt dus simpel: minder complexe producten.
 
Dat vindt de minister van Financiën ook, zo blijkt uit een brief die hij aan de Tweede Kamer heeft gestuurd. Daarin zegt hij (en ik citeer): ‘Complexiteit in financiële producten en diensten draagt bij aan ongekende en onderschatte risico’s. Deze complexiteit lokt vervolgens weer gedetailleerde regelgeving en toezicht uit. Ook hier geldt dat de sector zelf het voortouw zou kunnen nemen om de complexiteit gericht terug te dringen, de risico’s terug te dringen en deze te kennen en beprijzen, en zo ook de klant beter te bedienen.’ (einde citaat). Helemaal ongelijk heeft de minister niet, maar hij vergeet wel dat de complexiteit van veel financiële producten niet alleen aan de sector is te wijten.
 
Of het nu gaat om de fiscale regelgeving of om de sociale wetgeving: veel van die regels zijn zó ingewikkeld, dat geen klant die nog kan volgen. Nieuwe regels, oude regels met of zonder eerbiedigende werking, uitzonderingen daarop, enz.. Gaat u maar eens uitrekenen hoe het zit met de aftrekbaarheid van hypotheekrente als de gezamenlijke kopers elk in een eerdere relatie al een hypotheek hebben gehad en één van beiden een eerdere woning ‘onder water’ heeft verkocht. En wat het uitmaakt of dat vorig jaar was of 15 jaar geleden. Of hoe het zit met de fiscale aftrekbaarheid van een lijfrentepremie bij een ondernemer die zijn winst uit onderneming de laatste jaren flink heeft zien fluctueren.
 
Ik durf de stelling van de minister ook wel om te keren: Complexiteit in fiscale en socialewetgevingsregels draagt bij aan ongekende en onderschatte risico’s. Deze complexiteit leidt tot ingewikkelde en voor de consument onoverzichtelijke producten. Ook hier geldt dat de minister zelf het voortouw kan nemen om de complexiteit in wetgeving terug te dringen. Dat zou het voor de sector stukken eenvoudiger maken om de klant met eenvoudige(r) producten te bedienen. (Einde omkeringsregel.)
 
En inderdaad: eenvoudigere producten leiden vast tot eenvoudiger toezicht. Dat zou pas winst zijn.