Tijdige premiebetaling

Premies moeten op tijd worden betaald. Als dat niet gebeurt, kan de klant een probleem hebben. Maar vaak heeft juist de verzekeraar het probleem. En de andere klanten.

Verzekeringspremies moeten op tijd worden betaald. Logisch. Premie en risico zijn twee zijden van dezelfde medaille: zonder risico geen premie en zonder premie geen risico. Dat is heel in het kort toch de essentie van een verzekeringsovereenkomst. Vandaar dat verzekeringsvoorwaarden regelen dat de dekking ophoudt, als de premie niet min of meer tijdig wordt betaald. (Ik laat de situatie in de coassurantie, waar de makelaar zich verplicht tot premiebetaling, even buiten beschouwing.)
 
Het verlies van verzekeringsdekking kan voor de klant ernstige gevolgen hebben. Daarom legt de wet verzekeraars een aanvullende verplichting op. Voor consumenten (particuliere, niet zakelijke klanten) geldt dat de verzekeraar ‘na de vervaldag’ schriftelijk een aanmaning moet sturen, waarbij alsnog een (extra) respijttermijn van twee weken moet worden gegeven. Die aanmaning moet bovendien ‘onmiskenbaar’ duidelijk maken dat verlies van dekking het gevolg is van voortgezette wanbetaling.
 
Problemen ontstaan als de verzekeraar stelt die wettelijk verplichte aanmaning te hebben verstuurd, terwijl de verzekerde (meestal na een schade) ontkent die waarschuwing te hebben gehad. Op de verzekeraar rust dan de bewijslast dat hij die aanmaning niet alleen heeft verzonden, maar dat die aanmaning de klant ook daadwerkelijk heeft bereikt. En dat is lastig. Verreweg de meeste brieven komen aan, maar er raken ook wel eens brieven zoek. Een verzekeraar kan in een concreet geval dus nooit aantonen dat de aanmaning de klant heeft bereikt, tenzij die klant de ontvangst erkent. Maar ja, dan is er ook geen probleem. Als de klant beweert de brief niet te hebben gehad, heeft de verzekeraar een probleem. Ook als de klant liegt. (Niet alle klanten doen dat, maar sommigen wel.)
 
In dit soort gevallen geven rechter en Kifid de klant steevast gelijk en moet de verzekeraar alsnog dekking bieden als de verzekeraar zich alleen maar beroept op een verzonden brief. Voor de verzekeraar teleurstellend, maar wel terecht. De verzekeraar weet tenslotte al vóór het versturen van de aanmaning dat hij deze bewijslast heeft. Hij kan tijdig nadenken over mogelijke oplossingen en de voor- en nadelen daarvan. Aangetekend versturen is duur, omslachtig en klantonvriendelijk. Bovendien: aangetekende brieven bevatten nooit goed nieuws. Er zijn klanten die stelselmatig alle aangetekende brieven weigeren. Precies om die reden. Andere, aanvullende oplossingen leveren ook altijd extra werk en kosten.
 
Het lijkt mij redelijk om al die extra kosten voor een te laat betalende klant aan die klant in rekening te brengen. Dat mag wel, maar gebeurt nog veel te beperkt. Risico dragen zonder premie komt daardoor vaak voor rekening van netjes en tijdig betalende klanten.