Het gestegen vertrouwen en de woekerpolis

De AFM mag zich eindelijk met woekerpolissen bemoeien en gaf verzekeraars precies één maand de tijd om het probleem van niet-opbouwende polissen op te lossen. Dat lukt natuurlijk niet. Maar verzekeraars hebben nu wel de kans het groeiende vertrouwen een flinke impuls te geven. 

Het vertrouwen in verzekeraars vertoont fors herstel. Aldus een persbericht van het Verbond van Verzekeraars, dat er eerlijk aan toevoegt dat die vertrouwensindex nog steeds op -10 staat. Eerlijkheid en vertrouwen hebben natuurlijk ook veel met elkaar te maken.

Eén van de redenen dat dat vertrouwen in het verleden een flinke deuk heeft opgelopen is de woekerpolis of – zo u wilt – de beleggingsverzekering. Verzekeraars en advieskantoren die zich daar grootschalig mee hebben bezig gehouden, hebben daar goud mee verdiend. In een aantal gevallen verdienen verzekeraars nog steeds flink aan die producten. Wat misschien maar goed is ook, want veel levensverzekeraars hebben die verdiensten hard nodig om hun verliezen als gevolg van teruglopende omzetten te compenseren.

Sinds enkele weken staat in het BGfo een bepaling die verzekeraars verplicht om polishouders van woekerpolissen te ‘activeren’. Dus mag de AFM zich eindelijk echt met dit dossier bemoeien. Tot dat activeren behoort ook de verplichting om polishouders van niet-opbouwende beleggingsverzekeringen een voorstel te doen, waardoor dat niet-opbouwende karakter verdwijnt. Naast de kosten van het activeren zelf gaat dát verzekeraars structureel geld kosten of – zo u wilt – minder profijt opleveren. Want juist die niet-opbouwende verzekeringen zijn voor verzekeraars nu nog het meest rendabel.

Voor het oplossen van het probleem van de niet-opbouwende polissen had de AFM de einddatum van 21 augustus 2015 in gedachten: precies één maand na het in werking treden van deze nieuwe activeringsverplichting. Die datum was natuurlijk op voorhand al onhaalbaar: het is menselijkerwijs niet mogelijk om in één (ook nog vakantie)maand honderdduizenden klanten individueel te informeren, indien nodig meermaals schriftelijk en/of telefonisch te benaderen, eventueel zelfs huisbezoeken af te leggen en dan ook nog te willen dat die klant een weloverwogen keuze heeft gemaakt. Niettemin: het zou mij niet verbazen als de AFM snel boetes gaat uitdelen.

Ik denk dat levensverzekeraars ook om andere redenen dan de boetedreiging tempo gaan maken met het oplossen van het probleem van niet-opbouwende beleggingsverzekeringen en van beleggingsverzekeringen die weliswaar wel opbouwen, maar toch niet in de mate die de klant bij aanvang mocht verwachten. De vraag of er ook nog (aanvullende) compensatie moet worden geboden voor te hoge kostenstructuren uit het verleden is daarmee nog steeds niet opgelost. Maar het vertrouwen in verzekeraars zal met het oplossen van het eerste probleem flink kunnen toenemen.

Dik van Velzen